Przywołanie vs podążanie

Przywołanie vs podążanie za grupą społeczną

Bardzo często na zajęcia przychodzą opiekunowie, którzy chcą nauczyć swojego psa, najlepiej „stuprocentowego”, przywołania

Osobiście jestem zdania, że samo w sobie przywołanie jest nieco przereklamowane

Dlaczego? Ponieważ uważam, że jest COŚ o wiele bardziej istotnego niż właśnie przywołanie instrumentalne, uczone na hasło, wzmacniane atrakcyjną nagrodą, zwykle w postaci żarełka lub zabawki.

To COŚ, to właśnie podążanie za grupą społeczną czyli chęć psa by być blisko nas, reagowanie na nasze subtelne komunikaty wysyłane ciałem, bez konieczności ciągłego nawoływania i kontroli, jednocześnie z możliwością swobodnego eksplorowania środowiska.

Nie panikuję gdy mój pies na chwilę zniknie w krzakach bo wiem, że sprawdzi i zaraz będzie z powrotem przy mnie. Sam z siebie.

Nie wołam co chwila gdy się gdzieś zawęszy, oddali na 20m, daję mu czas i przestrzeń na zajęcie się swoimi sprawami. Na bycie psem.

Umiejętność podążania za grupą społeczną daje psu wolność, spokój … a ciągłe nawoływanie to nieustanna kontrola i budowanie napięcia.

Ani Ty, ani Twój pies nie możecie się zrelaksować.

Prowadzenie psa to używanie subtelnych komunikatów, które pies musi CHCIEĆ odczytać (bo gwarantuję że to potrafi!) . Nie muszę odwoływać psa od bodźca (np. innego psa), wystarczy, że go na niego nie wyślę! Jasno zakomunikuję czego oczekuję ZANIM puści się w tamtą stronę.

Oczywiście, są sytuacje że muszę psa odwołać. I tak, uczę tego.

ALE

Przywołanie to zaledwie mikro procent naszych spacerów podczas gdy praktycznie cała część spaceru luzem, to właśnie podążanie.

Przywołanie bardziej ćwiczę, niż go używam. Bo nie muszę Pies idzie za mną bo chce! Pies pyta co robić!

Stosuję też przywołanie społeczne. Oczywiście zdarza się, że pies się zagapi lub idzie w kierunku, w którym nie powinien. Wówczas wołam, żeby zwrócił na mnie uwagę i od razu komunikuję ciałem, czego oczekuję. Nie ma obowiązku się przy mnie „meldować na baczność”, wystarczy że podąży w moim kierunku. Z kolei ja nie muszę tego nagradzać inaczej niż swoją aprobatą i radością, „super że jesteś!”

I znowu, nie mówię żeby przywołania nie uczyć.

Mówię żeby zbudować solidny fundament.

Jeśli Twój pies nie chce za Tobą podążać, po odpięciu ze smyczy tracisz z nim „łączność”, zapomnij o skutecznym przywołaniu!

Podążanie jest pierwszym i najważniejszym krokiem. To relacja jaką masz z psem To dwustronna komunikacja To wzajemne zaufanie To „lubię z Tobą być”…

Po prostu.